بازی کوئست آوالون (Quest Avalon)

توضیحات بازی

سپاهیان شرور و پُرتعدادِ "موردرِد"، نیروهای "آرتور" را به پرتگاهِ سقوط و شکست رانده‌اَند؛ آینده‌ی بریتانیا بر لبه‌ی تیغ است و آرتور -به ناچار- بر آن است تا بی‌وقفه "مأموریت"هایی برنامه‌ریزی‌شده را برای برگرداندنِ بازی به نفع سپاه خیر ترتیب دهد. فرماندهان باید گروه‌های خود را به سرعت و بدون رأی‌گیری گُزینش کنند. هنوز همه‌چیز از دست نرفته‌است! یارانِ آرتور، برای رسوا کردنِ سرسپُردگانِ موردرِد و باز کردنِ مُشت‌شان، از نیروی طلسمات و جادویی قدرتمند بهره می‌گیرند.

اگر همه‌ی مأموریت‌ها نیز به شکست بینجامند، باز هم یک "مأموریت نهایی" می‌تواند ضامنِ پیروزی باشد!

اجزاء بازی

27 (1+26) کارت شخصیت

4 یار وفادار آرتور / 3 سرسپرده‌ی موردرِد (یکی برای "نسخه‌ی طرّاح")

مورگانا / اشراف‌زاده / نفوذی

2 دوک / 2 دوک اعظم / شکارچی نابینا / 2 کشیش / دردسرساز / جوان

2 کارآموز / گردن‌کُلفت / مجنون / یاغی / آرتور / شیّاد / افشاگر

6 برگه‌ی امتیازشماری دو-رو (2 برگه برای "نسخه‌ی طرّاح"، 1 برگه برای بازی 4 نفره، 1 برگه برای بازی‌های 5 و 6 نفره و 2 برگه برای بازی‌های 7 الی 10 نفره)

2 کارت وفاداری (خیر / شرّ) / 20 کارت مأموریت (10 پیروزی و 10 شکست)

5 توکن گروه / 5 نشان‌گر امتیاز (با یک "رو"ی قرمز و یک "رو"ی آبی) / 10 کارت راهنما

5 توکن کهنه‌سرباز / 1 توکن فرمانده / 1 توکن جادو

3 توکن طلسم / 3 توکن طلسمِ شکسته

هدف بازی

موضوعِ بازی "مأموریت"، وفاداریِ پنهان و محرمانه است. بازیکنان، یا یاران وفادارِ آرتور هستند یا سرسپُردگان شرورِ موردرِد. سپاه خیر، با پیروزی در سه مأموریت یا با شناساییِ سپاهیان شرّ در "مأموریت نهایی"، به پیروزی می‌رسد. سپاهیان شرّ، با به شکست کشاندنِ سه مأموریت و جان به در بُردن از "آخرین فرصتِ" سپاهیان خیر، برنده‌ی بازی خواهند بود. سپاه شرّ هم‌چنین می‌تواند با شناساییِ برخی از شخصیت‌های خاصّ سپاه خیر -در مرحله‌ی "شکار"- نیز به پیروزی برسد.

بازیکنان اجازه دارند در هر لحظه از بازی، هر ادّعایی بکنند؛ بحث و گفتگو، فریبکاری، اتّهام‌زنی و استنتاج منطقی، همگی به یک اندازه می‌توانند اسباب پیروزیِ سپاه خیر یا استیلای سپاه شرّ باشند!

کارت ها و توکن

کارت شخصیت: مشخّص می‌کند که آیا بازیکن، متعلّق به سپاه خیر و یار وفادارِ آرتور است یا از اهالیِ سپاه شرّ است و سرسپُرده‌ی شرورِ موردرِد. کارت شخصیتِ هیچ بازیکنی، تا آخر بازی، به هیچ وجه نباید "رو" شود و در مورد تصویرِ کارتِ هیچ بازیکنی هم نباید بحث و گفتگو کرد. برخی از شخصیت‌ها دارای قدرت‌هایی ویژه هستند، مثل "مورگانا" که در همه‌ی بازی‌ها نیز حاضر است. برخی از کارت‌های شخصیت، بسته به تعداد بازیکنان، به بازی گرفته می‌شوند یا نمی‌شوند (صفحه‌ی 9: "نقش‌های ویژه"). برخی شخصیت‌ها اختیاری هستند و می‌توان جای‌شان را با شخصیت‌های دیگر عوض کرد (صفحه‌ی 10: "نقش‌های اختیاری").

توکن فرمانده: بازیکنی را که باید گروه را گُزینش کند، مشخّص می‌کند.

توکن گروه: اعضای گروه را مشخّص می‌کند.

کارت مأموریت: شکست یا پیروزیِ یک مأموریت را تعیین می‌کند.

توکن جادو: بازیکنی را مجبور می‌کند که به پیروزیِ مأموریت رأی بدهد.

توکن کهنه‌سرباز: نشان می‌دهد که بازیکن، قبلاً یک بار نقشِ فرمانده را داشته و دیگر نمی‌تواند برای این نقش انتخاب شود.

توکن طلسم: به بازیکنی داده می‌شود تا او، وفاداریِ بازیکنی دیگر را بررسی کند!

کارت وفاداری: بدون آن که نقشِ بازیکن را افشا کند، وفاداریِ او را به جبهه‌ی خیر یا شرّ آشکار می‌سازد.

آماده سازی

بر اساس تعداد بازیکنان، صفحه‌ی امتیازشماریِ مناسب را انتخاب کنید. در بازی 4 نفره، می‌توانید از هر یک از صفحه‌های موجود -به انتخاب خودتان- استفاده کنید. صفحه‌ی امتیازشماری را به همراه نشان‌گرهای امتیاز، توکن‌های گروه، کارت‌های مأموریت، توکن‌های کهنه‌سرباز و توکن جادو، در وسط محوطه‌ی بازی بگذارید. به هر بازیکن، یک کارت راهنما بدهید.

به شکل توافقی، یک فرمانده تعیین کرده و توکن فرمانده را به همراه یک توکن کهنه‌سرباز، به او بدهید.

در بازی‌های 6 الی 10 نفره، کارت‌های وفاداری را کنار صفحه‌ی امتیازشماری گذاشته و سپس بسته به تعداد بازیکنان، توکن‌های طلسم را جای‌گذاری کنید:

* بازی 6 نفره: 1 توکن بین مأموریت دوّم و مأموریت سوّم

* بازی 7 نفره: 2 توکن؛ دوّمی بین مأموریت‌های سوّم و چهارم

* بازی‌های 8 الی 10 نفره: 3 توکن؛ سوّمی بین مأموریت‌های چهارم و پنجم

تعیینِ جبهه‌ی افراد

کارت‌های شخصیت را -بر اساس جدول زیر- برداشته و بُر بزنید. به هر بازیکن –محرمانه و مخفیانه- یک کارت بدهید. هر بازیکن، دور از چشم دیگران، نگاهی به کارت خود انداخته و از نقشِ خود و جبهه‌ای که برایش می‌جنگد (خیر یا شرّ) مطّلع می‌شود.

(تعداد بازیکنان / خیر / یار وفادار آرتور / دوک / دوک اعظم / شرّ / سرسپُرده‌ی موردرِد / مورگانا / اشراف‌زاده / نفوذی)

مرحله‌ی آشکارسازی

بعد از این که همه‌ی بازیکنان، نقش و جبهه‌ی خود را شناختند، فرمانده، با انجامِ این اقدامات، زمینه‌ای فراهم می‌کند که همه‌ی سپاهیان شرّ، یکدیگر را بشناسند:

در بازی‌ها 4 و 5 نفره:

- "همه، چشم‌ها را ببندند!"

- "اشراف‌زاده، شَست‌اَت را باز کن تا مورگانا، تو را بشناسد!"

- "مورگانا، چشم‌هایت را باز کن و اشراف‌زاده را ببین و بشناس!"

- "اشراف‌زاده، شَست‌اَت را جمع کن و به حالت عادّی برگرد!"

- "مورگانا، چشم‌هایت را ببند!"

- "همه، چشم‌ها را باز کنند!"

در بازی‌های 6 الی 10 نفره:

- "همه، چشم‌ها را ببندند!"

- "مورگانا و سرسپُردگانِ موردرِد -بجُز نفوذی- چشم‌های‌شان را باز کرده و یکدیگر را ببینند و بشناسند!"

- "مورگانا و سرسپُردگان موردرِد، چشم‌ها را ببندند!"

- "همه، چشم‌ها را باز کنند!"

روش بازی

بازی در چند "دور" انجام می‌شود؛ هر "دور"، شامل یک مرحله‌ی "تشکیل تیم"، یک مرحله‌ی "مأموریت" و یک مرحله‌ی "انتقال" است. بازی، با انجامِ مرحله‌ی "مأموریت نهایی"، به اتمام می‌رسد.

مرحله‌ی تشکیل تیم

پس از بحث و گفتگو به مقدار کافی، فرمانده، به تعدادِ مشخّص‌شده در صفحه‌ی امتیازشماری (یا در جدول زیر)، توکن گروه برداشته و هر توکن را به یکی از بازیکنان می‌دهد. در این مرحله، رأی‌گیری‌ای در کار نخواهد بود! افرادی که فرمانده گُزینش می‌کند، راهیِ مأموریت می‌شوند.

(تعداد بازیکنان / مأموریت 1 / مأموریت 2 / مأموریت 3 / مأموریت 4 / مأموریت 5)

فرمانده، می‌تواند خودش را هم به عنوان عضوی از گروه، انتخاب کند، می‌تواند نکند! توجه داشته باشید که به هر بازیکن فقط می‌توان یک توکن گروه داد، نه بیش‌تر!

توکن جادو: پس از این که فرمانده، گروه را گُزینش کرد، توکن جادو را پیشِ روی یکی از افراد گروه می‌گذارد؛ می‌تواند توکن جادو را پیشِ روی خودش هم بگذارد. بازیکنی که توکن جادو را پیشِ روی خود می‌بیند، نمی‌تواند در این دور، رأی به شکست مأموریت بدهد، مگر آن که نقش‌اَش صراحتاً اجازه‌ی شیطنت به او بدهد!

پایان بازی

بازی، در یکی از این دو حالت به پایان می‌رسد:

1) پیروزیِ سه مأموریت -سپاه خیر پیروز می‌شود! بازی به آخر می‌رسد.

2) شکستِ سه مأموریت (در بازی 4 نفره، شکستِ دو مأموریت) -کار به "مأموریت نهایی" کشیده می‌شود. در این حالت، خیر و شرّ هر دو می‌توانند پیروز باشند!

مأموریت نهایی

اگر سه مأموریت (در بازی 4 نفره، دو مأموریت) به شکست انجامید، بلافاصله واردِ "مأموریت نهایی" شوید. مأموریت نهایی با بحث و گفتگو به پیش می‌رود و در آخر، یا "شکارچی نابینا" دست به شکار می‌زند یا سپاهیان خیر، "آخرین فرصت" خود را امتحان می‌کنند.

بحث و گفتگو

هر بازیکن، پنج دقیقه فرصت دارد تا دلیل بیاورد و به دیگران بقبولاند که چه کسانی سرسپُردگانِ موردرِد هستند. سرسپُردگان موردرِد می‌توانند دیگران را گیج کنند، می‌توانند چراغ خاموش حرکت کنند تا از لو رفتن در اَمان بمانند و حتی می‌توانند جبهه‌ی خود را کاملاً آشکار کرده و بیش‌ترین اطلاعات را در اختیارِ "شکارچی نابینا" بگذارند.

زمان را محاسبه کنید؛ به محضِ پایان 5 دقیقه، همه‌ی بحث‌ها و گفتگوها باید متوقّف شوند!

روشی تازه و سُرعتی برای بازی "اَولون"!

سپاهیان شرور و پُرتعدادِ "موردرِد"، نیروهای "آرتور" را به پرتگاهِ سقوط و شکست رانده‌اَند؛ آینده‌ی بریتانیا بر لبه‌ی تیغ است و آرتور -به ناچار- بر آن است تا بی‌وقفه "مأموریت"هایی برنامه‌ریزی‌شده را برای برگرداندنِ بازی به نفع سپاه خیر ترتیب دهد. فرماندهان باید گروه‌های خود را به سرعت و بدون رأی‌گیری گُزینش کنند. هنوز همه‌چیز از دست نرفته‌است! یارانِ آرتور، برای رسوا کردنِ سرسپُردگانِ موردرِد و باز کردنِ مُشت‌شان، از نیروی طلسمات و جادویی قدرتمند بهره می‌گیرند.

بازیکنان، به شکل مخفیانه، نقش‌هایی را می‌پذیرند که جبهه‌ی ایشان (خیر یا شرّ) را تعیین می‌کند. پس از آن، بازیکنان، در حالی که گروه‌هایی را برای انجام "مأموریت" انتخاب می‌کنند، به بحث و گفتگو پرداخته، استنتاج می‌کنند و -اگر لازم شد- دروغ می‌گویند و می‌دانند که وجودِ تنها یکی از سرسپُردگانِ موردرِد در گروه کافی است تا مأموریت به شکست بینجامد. "مأموریت" با 18 شخصیت مختلف، برای بازی 4 الی 10 بازیکن طرّاحی شده‌است.

اگر همه‌ی مأموریت‌ها نیز به شکست بینجامند، باز هم یک "مأموریت نهایی" می‌تواند ضامنِ پیروزی باشد!

نقش های بازی